Eliane Cantanhêde, columniste bij de krant Estadão, schreef de onderstaande tekst over president Jair Bolsonaro, zeggend dat de beslissingen van een president moeten gebaseerd zijn op het publieke belang, niet het persoonlijke, noch het familiale belang, of dat van bepaalde groepen. Lees verder
President Bolsonaro stond gisteren een gesprek toe aan de krant Estadão, tijdens zijn bezoek aan Sobradinho (Bahia) waar hij aanwezig was bij de inhuldiging van een drijvende zonne-installatie voor het opwekken van energie. Hij zei o.m. “dat de gouverneurs van het noordoosten het land willen verdelen”. Lees verder
… met je kop door de helft , met je kop door de muur, ben je morgen lekker zuur. De tekst van dit kinderliedje is momenteel toepasselijk op de gespannen verhoudingen tussen de president van de republiek, en de noordoostelijke gouverneurs die zich op hun tenen getrapt voelen door zijn uitspraak tijdens een informeel gesprek met zijn stafchef, Onyx Lorenzoni. Zonder te weten dat de microfoon reeds aan stond had hij (Bolsonaro) het over “die ‘Paraíba’ gouverneurs, en de slechtste van hen is die van Maranhão” (Flávio Dino), eraan toevoegend dat “er niets zou moeten beschikbaar zijn voor die kerel”. De uitspraak leverde in eerste instantie erg veel verontwaardiging op bij Flávio Dino, maar ook bij zijn collega’s Wellington Dias (PT – Piauí), Fátima Bezerra (PT – Rio Grande do Norte), Paulo Câmara (PSB – Pernambuco) en ‘last but not least’ bij Rui Costa (PT – Bahia). Lees verder
Flávio Dino (de spreker op de foto), lid van de linkse partij PCdoB en gouverneur van de noordelijke deelstaat Maranhão, overweegt om naar het gerecht te stappen om een aanklacht in te dienen tegen president Bolsonaro wegens racisme. De president liet zich gisteren, tijdens een ontbijt met journalisten, negatief uit over de gouverneur en verwees naar de noordoostelijke staten met de term “Paraíba”, een term die als erg pejoratief bechouwdd wordt omdat hij verwijst naar mensen, afkomstig van die regio en levend in andere deelstaten, vooral in Rio de Janeiro van waar de president afkomstig is. Lees verder
Little Walter (Marion Walter Jacobs – 1930-1968) was de auteur van het liedje waarnaar verwezen wordt in de titel hierboven. Niks te maken met Lula, of toch? Zijdelings dan, symbolisch. Little Walter heeft het over zijn verloren liefje, plots verdwenen in de duisternis van de nacht, net alsof het licht plots uitging. De ex-president van Brazilië ondergaat een gelijkaardige ervaring, zij het dan dat zijn “liefjes” plots andere prioriteiten hebben. De Brazilianen trekken massaal naar de straten en winkels om kerstspulletjes te kopen. De eerste helft van de dertiende maand verscheen op hun bankrekening (voor de gelukkigen die nog altijd werk hebben) en dat geld is van harte welkom voor van alles en nog wat. Wie denkt er dan nog aan Lula? De 12 miljoen werklozen van dit land? Die zijn nog altijd in de war en vragen zich nog steeds af: hoe kwam ik hier verzeild? Lees verder
Naast de wedersamenstelling van de oude politieke orde op het nationale vlak, herhaalt zich vaak ook hetzelfde fenomeen in regionale gebieden, zoals in de deelstaat Maranhão. Voormalige gouvernante Roseana Sarney (65) gaat het nog eens opnieuw proberen, ook al is ze officieel met pensioen, een vet pensioen overigens. De clan Sarney is nogal gehecht aan zijn oligarchische status en weet zich bijzonder goed aan te passen aan de windrichting van het moment, “Anyway the wind blows”. Lees verder
Ex-presidente Dilma Rousseff, die zichzelf graag liet aanspreken als “presidenta”, is inmiddels 70 geworden, heeft nieuwe politieke ambities en wil zich graag laten verkiezen als “senadora”. Dit mogelijk met de gedachte “Als Fernando Collor daarin lukte, dan moet het mij ook lukken” (Fernando Collor werd, net als Dilma, afgezet als president – in 1992, maar werd in 2006 opnieuw verkozen als senator). Lees verder
